×
Bunte Geranien aller Art.

FAQ – Najczęściej zadawane pytania dotyczące pelargonii.

Jak sadzić pelargonie? Jakie są odmiany pelargonii? Czy pelargonie są przyjazne dla pszczół? Tutaj znajdziesz odpowiedzi na te i inne często zadawane pytania dotyczące pelargonii.

ZDOBĄDŹ PODSTAWOWĄ WIEDZĘ >
ZNAJDŹ INFORMACJE O PELARGONIACH  >
ZDOBĄDŹ wskazówki, jak PIELĘGNOWAĆ PELARGONIE >
ZNAJDŹ ROZWIĄZANIA NAJCZĘSTSZYCH PROBLEMÓW >

Podstawowa wiedza

Pelargonie to łatwe w pielęgnacji rośliny, które kwitną przez cały sezon rabatowo-balkonowy. Można je posadzić w skrzynkach parapetowych, balkonowych i doniczkach.

Pelargonie należą do najpopularniejszych roślin ozdobnych. W Europie każdego roku sprzedaje się ich ponad 400 milionów.

W niektórych krajach zamiennie używana jest nazwa „geranium” oraz „pelargonia” w odniesieniu do tej samej rośliny. „Pelargonia” jest nazwą botaniczną.

„Geranium” to inny rodzaj rośliny, choć należy do tej  samej rodziny co pelargonia. Jest to wytrzymała bylina.

Aby uniknąć nieporozumień, niektórzy nazywają odporną roślinę wieloletnią „geranium” podczas gdy roślina rabatowo-balkonowa nazywana jest po prostu „pelargonią”. W Polsce bardzo rzadko pojawia się problem dotyczący błędnego nazewnictwa.

W sumie istnieje ponad 200 gatunków pelargonii. Wiele z nich rośnie dziko w południowej Afryce. W sklepach najczęściej spotykane są następujące grupy:

Pelargonie rabatowe (Pelargonium zonale) najlepiej nadają się na rabaty kwiatowe i do doniczek. Mają krzaczasty pokrój i osiągają wysokość od 25 do 40 centymetrów.

Pelargonie zwisające (Pelargonium peltatum) mogą przekształcić skrzynki balkonowe lub wiszące kosze w kaskady wiszących kwiatów. Tworzą pędy o długości do 150 centymetrów.

Pelargonie międzygatunkowe można sadzić w pojemnikach, skrzynkach parapetowych lub na rabatach. Pelargonie międzygatunkowe to hybrydy pelargonii zwisających i rabatowych, które są szczególnie odporne na warunki atmosferyczne i bardzo energicznie rosną.

Pelargonie pachnące są zwykle uprawiane w doniczkach. Mają mniejsze kwiaty, delikatne pąki, a przy dotknięciu ich liście roztaczają woń cytryny, mięty, róży a nawet czekolady. Dzięki kwiatom i liściom pelargonii pachnących z upraw ekologicznych, domowa lemoniada smakuje fantastycznie, a sałatka jest wyborna. Pachnące pelargonie mają pokrój krzaczasty.

Pelargonia królewska (Pelargonium grandiflorum). W przeciwieństwie do innych, ta odmiana lubi jasne miejsca w pomieszczeniu. Cechują ją piękne, bardzo duże kwiaty. Można ją rozpoznać po ząbkowanych na brzegach liściach. Jest to odmiana zwarta o wyprostowanym pokroju. Nazywana jest również „pelargonią angielską”.

Więcej informacji na temat tych i innych odmian, takich jak pelargonie o fantazyjnych liściach, można znaleźć tutaj.

Tak, pelargonie są bardzo wytrzymałe i łatwe w pielęgnacji. W rzeczywistości rozwijają się i kwitną prawie same. Tutaj wyjaśniamy, na co należy zwrócić uwagę.

Im jaśniejsze stanowisko, tym lepiej kwitną. Idealne dla nich miejsce to pełne słońce lub półcień. Pelargonie tolerują nawet południową wystawę.

Klasyczne odmiany pelargonii kwitną od maja. Pelargonie dostępne są na rynku znacznie wcześniej. Pelargonie królewskie, pierwotnie hodowane jako rośliny pokojowe, kwitną już w marcu.

Pelargonie kwitną do października, a w ciepłą, słoneczną jesień nawet dłużej. Dokładna długość zależy od temperatury i warunków pogodowych.

Jesienią, na stanowiskach lekko zacienionych kwitnienie jest znacznie ograniczone.

Aby pelargonie były piękne przez długi czas, należy je regularnie podlewać i nawozić, usuwać przekwitłe kwiaty i wybrać dla nich jasne, nasłonecznione miejsce.

Pelargonie nie są toksyczne dla ludzi. Kwiaty i liście pelargonii pachnących można nawet jeść, jeśli pochodzą one z upraw ekologicznych (sprawdź etykietę).

Pelargonie nie są toksyczne dla psów ani kotów, ale małe ssaki, takie jak króliki, świnki morskie i chomiki nie powinny ich jeść.

Pelargonie pachnące są uznawane za naturalny repelent na komary. W szczególności pelargonie pachnące, wydzielające olejki eteryczne o aromacie cytryny i sosny.

Pelargonie potrafią się zregenerować, ale tylko wtedy, gdy lekko odmrożą się jedynie ich liście; łodygi i korzenie muszą być nadal nienaruszone. Nie zalecamy jednak sadzenia pelargonii na zewnątrz, gdy nadal spodziewane są nocne przymrozki.

Możliwe jest samodzielne rozmnażanie pelargonii. Można siać pelargonie lub pobierać sadzonki z istniejących roślin. W praktyce jednak wiąże się to z wysiłkiem.

Najlepiej zbierać sadzonki w lipcu lub sierpniu. Następnie przez kilka tygodni należy zapewnić im optymalne warunki ukorzenienia. Pelargonie muszą zimować  jako małe rośliny.

Nasiona pelargonii wysiewa się w styczniu lub lutym. Pelargonie kiełkują w temperaturze około 21 stopni Celsjusza po 10 – 20 dniach. Następnie należy je oddzielić i wyhodować, dostarczając im dużą ilość światła i ciepła.

Rozmnożone pelargonie zwykle kwitną później niż zakupione rośliny, ponieważ w warunkach domowych trudno zagwarantować im optymalną temperaturą i światło, panujące w profesjonalnej szklarni.

Tak, możesz dostać nasiona pelargonii. Jednak wyhodowanie w pełni kwitnącej rośliny z nasion wymaga dużo wysiłku. Poza tym dostępnych jest niewiele odmian.

Nasiona pelargonii należy wysiewać w styczniu lub w lutym. Pelargonie kiełkują w temperaturze około 21 stopni Celsjusza po 10 – 20 dniach. Następnie należy je oddzielić i hodować z dużą ilością światła i ciepła.

Domowe pelargonie zwykle kwitną później niż zakupione rośliny, ponieważ w warunkach domowych trudno zagwarantować im optymalną temperaturą i światło, panujące w profesjonalnej szklarni.

Pelargonie o pojedynczych i półpełnych kwiatach wytwarzają pyłek, a czasem także nektar, który pszczoły doceniają zwłaszcza jesienią, gdy zaczyna brakować pokarmu.

Odmiany podwójnie  wytwarzają mało pokarmu dla owadów. Niemniej balkon z pelargoniami może stać się rajem dla owadów. Pszczoły mogą znaleźć pożywienie w kolorowych skrzynkach, jeśli obok pelargonii posadzisz tymianek lub lawendę.

Tak, istnieją jadalne odmiany pelargonii, pod warunkiem, że nie są poddawane działaniu chemicznych pestycydów. Ich kwiaty można wykorzystać do dekoracji sałatek, a liście do lemoniad, deserów i innych potraw. Należy sprawdzać etykiety na opakowaniach i spożywać tylko zdatne do spożycia, wyhodowane ekologicznie pelargonie.

Pelargonie nie szczególnie smakują zwierzętom. Nawet ślimaki zwykle nie są nimi zainteresowane.

Pelargonie nie są trujące dla psów i kotów. Dlatego nic im nie grozi, nawet jeśli je podjadają.

Inaczej jest w przypadku małych ssaków, takich jak króliki, świnki morskie i chomiki. One nie powinny skubać tych letnich kwiatów.

Oczywiście, że tak! Pelargonie efektownie prezentują się również w wersji ciętej. I nie ma znaczenia, czy są to kwiaty pelargonii rabatowych, zwisających, królewskich, czy też liście fantazyjnych odmian. Ich kwiaty dobrze komponują się z innymi kwiatami ciętymi i tworzą piękne, letnie bukiety.

Tak, są pelargonie do wnętrz. Pelargonie królewskie to rośliny pokojowe sprzedawane już w marcu.

Również po pierwszym kwitnieniu pelargonie można przenieść w osłonięte miejsce, gdzie najprawdopodobniej ponownie zakwitną.

Pelargonie

Pierwsze pelargonie dostępne są już w marcu. Jako pierwsze pojawiają się pelargonie królewskie. Nadają się do jasnych miejsc w pomieszczeniu.

Od połowy kwietnia coraz więcej pelargonii sprzedaje się do sadzenia na zewnątrz.

Największy wybór dostępny  jest w maju.

Cena sadzonki uzależniona jest od odmiany i jakości. Na przykład, zakupiona, dorosła roślina będzie nadal rosła i zakwitnie obficie w bardzo krótkim czasie. Mniejsza roślina lub młoda sadzonka, będzie wymagała więcej ostrożności, dopóki się nie ukorzeni.

Im mniejsza roślina, tym należy dołożyć więcej starań zanim roślina zakwitnie.

Pelargonie rabatowe i zwisające

W szkółkach i centrach ogrodniczych za dobrej jakości, standardową roślinę, w doniczce o średnicy 10,5 cm, zapłacisz od 8 do 15 zł. Na początku sezonu ceny mogą nieco spaść.

Silne odmiany w doniczkach 12 cm kosztują nieco więcej.

Pelargonie pojedyncze w doniczkach 13 cm lub większych również będą droższe.

Czasami można kupić małe sadzonki w wielopakach online lub w dyskontach za niższą cenę.

Dla obszernych skrzynek balkonowych najlepszym wyborem są pelargonie w doniczkach o średnicy 12 cm. Standardowe wielkości również będą dobre, ponieważ będą miały więcej czasu na rozwinięcie.

W pojemnikach ładnie będą wyglądać pelargonie najwyższej jakości w doniczkach 13 cm lub większych. Jednak nie musisz kupować takich dużych pelargonii do skrzynek balkonowych, ponieważ skrzynki musiałyby być bardzo obszerne, aby bryły korzeniowe dobrze się osadziły.

Przyczyny różnic cenowych to:

Uprawa dużych pelargonii pochłania więcej zasobów niż małych. Duże pelargonie potrzebują więcej miejsca w szklarni. Rosną tam również dłużej niż małe. Duże potrzebują też większych doniczek, więcej ziemi, więcej wody, więcej nawozu i więcej pracy.

Pelargonie królewskie są zwykle spotykane na tym samym poziomie cenowym, co inne kwitnące rośliny doniczkowe.

Dobrej jakości pelargonie wyróżniają cztery czynniki jakościowe:

  • krzaczasty pokrój
  • silne pędy
  • dużo pąków
  • dobrze ukorzeniona bryła korzeniowa

Gdy nie ma już zagrożenia nocnymi przymrozkami, pelargonie można sadzić na zewnątrz. Przyjmuje się, że najlepszy okres przypada po zimnej Zośce.

Jeśli nadal chcesz posadzić je wcześniej, tutaj wyjaśniamy, jak chronić rośliny przed nocnymi przymrozkami.

Najlepsze jest specjalne podłoże do pelargonii. Sprawdzi się również ziemia do roślin doniczkowych i balkonowych lub dobrej jakości ziemia uniwersalna.

Jak rozpoznać dobrą ziemię doniczkową:

– ma przyjemny zapach podłoża leśnego,
– jest równomiernie krucha,
– posiada dodatki takie jak glina i perlit.

Nieodpowiednia gleba po otwarciu torby pachnie zgnilizną, co często wskazuje na pleśń. Dodatkowo są w niej insekty, które po sięgnięciu do środka wylatują na zewnątrz. Pozostałości plastiku w ziemi doniczkowej są również oznakami złej jakości.

Świeża ziemia doniczkowa ułatwia pielęgnację. Dzieje się tak z dwóch powodów.

1. Pelargonie potrzebują dużo składników odżywczych. Dzięki świeżej, wstępnie nawożonej ziemi doniczkowej rośliny są optymalnie przygotowane do sezonu.

2. Po długim lecie, stara ziemia w skrzynce balkonowej lub doniczce traci swoją strukturę. Nie zatrzymuje wody tak dobrze jak świeża gleba. Z biegiem czasu zmienia się jej porowatość.

Starą glebę można przekompostować lub wykorzystać do uzupełnienia gleby na innych rabatach kwiatowych.

Optymalna odległość między poszczególnymi roślinami to 20 centymetrów.

Praktyczna zasada:

Skrzynka 40 cm: 2 pelargonie

Skrzynka 60 cm: 3 pelargonie

Skrzynka 80-100 cm: 4 pelargonie

Doniczka <20 cm średnicy: 1 pelargonia

Doniczka o średnicy > 20 cm: 2 pelargonie lub więcej

Aby zapewnić korzeniom wystarczająco dużo miejsca, wysokość doniczki powinna mieć 20 centymetrów.

Wiemy, że większość doniczek jest niższa. Radzimy nie kupować doniczek, które mają mniej niż 18 centymetrów.

Wskazówka:

  • Używaj specjalnie zaprojektowanych donic z systemem samonawadniającym! Ogromnie redukują wysiłek podlewania.
  • Wybieraj jasne kolory! Z jasnych pojemników wyparowuje mniej wody niż z ciemnych, ponieważ nie nagrzewają się one tak bardzo na słońcu.

Doniczka o średnicy od 20 do 25 centymetrów jest idealna na pojedynczą roślinę.

Jeśli chcesz posadzić więcej pelargonii lub kolorowych kombinacji z innymi, letnimi kwiatami, doniczki muszą być większe.

Pelargonie należy sadzić w 20 cm odstępach.

Tutaj znajdziesz szczegółowe, ilustrowane instrukcje dotyczące sadzenia.
Krok 1: Umieść bryłę korzeniową pelargonii w pojemniku z wodą, aby mogła wchłonąć więcej wody.
Krok 2: Umieść materiał drenażowy w doniczce. Wypełnij trzy czwarte powierzchni świeżą ziemią do pelargonii.
Krok 3: Posadź pelargonie tak, aby bryła korzeniowa zrównała się z powierzchnią gleby. W razie potrzeby uzupełnij glebę. Delikatnie ją dociśnij.
Krok 4: Umieść doniczkę w upatrzonym miejscu.
Podlewanie
Istnieją różne metody w przypadku specjalnie zaprojektowanych donic samonawadniających.
Uwaga: wstrzymaj się z sadzeniem aż ustaną przymrozki. Pelargonie reagują na niskie temperatury, które ograniczają ich rozwój. Temperatury poniżej pięciu stopni powodują zahamowanie wzrostu, a mróz może trwale je uszkodzić.

Pelargonie można łączyć ze wszystkimi letnimi kwiatami, które lubią słoneczne, ciepłe miejsca.

Pelargonie najlepiej łączyć z:

roślinami kwitnącymi tj.: floks (Chaenostoma cordatum), euforbia 'Diamond Frost’, diascja, werbena, petunia i innymi.

Rośliny strukturalne: trawy, kadzidłowiec (Boswellia), warzywa korzeniowe, takie jak batat, koleus i inne.

Zioła śródziemnomorskie: lawenda, szałwia, tymianek i inne.

W słonecznych miejscach, gdzie upał jest mniej intensywny, partnerami może być: niecierpek, lobelia, kalibrachoa i heliotrop.

Zarówno pelargonie rabatowe, jak i zwisające można sadzić w skrzynkach parapetowych i innych pojemnikach. Pięknie prezentują się również w wiszących koszach.

Pelargonie pachnące i pelargonie królewskie najlepiej wyglądają w pojedynczych doniczkach, które można sadzić w grupach.

Pelargonie można również sadzić na rabatach. Szczególnie sprawdzają się do tego pelargonie rabatowe lub międzygatunkowe.

Szukasz inspiracji? Możesz je znaleźć na naszym blogu pełnym różnych pomysłów i inspiracji!

Pelargonie mogą zmienić balkon i taras w ocean kwiatów. Pelargonie królewskie stworzą elegancką atmosferę w Twoim salonie. Liście pachnących pelargonii z upraw ekologicznych poprawią smak sałatek, deserów i lemoniad. A pelargonie o ozdobnych liściach można zestawiać z innymi letnimi, kolorowymi roślinami.

Pelargonie dobrze pasują do wszystkich roślin, które mają podobne do nich wymagania, czyli takich, które lubią ciepło i słońce.

Rośliny kwitnące: floks (Chaenostoma cordatum), euforbia 'Diamond Frost’, diascja (Diacscia), werbena, petunia i inne.

Rośliny strukturalne: trawy, kadzidłowiec (Boswellia), warzywa korzeniowe, takie jak batat, koleus i inne.

Zioła śródziemnomorskie: lawenda, szałwia, tymianek i inne.

W słonecznych miejscach, gdzie upał jest mniej uciążliwy, możliwymi partnerami są niecierpek, lobelia, kalibrachoa i heliotrop.

Ponadto z pelargoniami można sadzić rośliny doniczkowe, takie jak lantanę pospolitą, ołownik czy mandewillę.

Tak, szczególnie odpowiednie są odmiany rabatowe, pachnące oraz pelargonie o ozdobnych liściach.

Podobnie jak pelargonie w skrzynkach balkonowych i donicach, potrzebują słonecznego miejsca.

Pelargonie można sadzić na rabatach lub na grobach, gdy tylko ustają nocne przymrozki.

Dodaj do ziemi kompost lub zastosuj nawóz o spowolnionym działaniu. Przed sadzeniem zanurz bryłę korzeniową w wodzie, aby była dobrze nasączona.

Posadź pelargonie głęboko, tak aby bryła korzeniowa zrównała się z powierzchnią gleby. Nie zapomnij ich dokładnie podlać!

Tak, pelargonie bardzo dobrze rosną w specjalnie zaprojektowanych, samonawadniających się donicach. Pojemniki te znacznie zmniejszają wysiłek potrzebny do podlewania roślin.

Pielęgnacja pelargonii

Pelargonie są odporne, więc poradzą sobie w wilgotnej glebie przez kilka dni. Jednak całkowicie przesiąknięta gleba nie jest dla nich dobra. Dlatego tak ważne jest zapewnienie dobrego drenażu. Lepiej podlewać je częściej, ale w mniejszych ilościach.

Latem, kiedy jest ciepło i świeci słońce, pelargonie potrzebują dużo wody. Ale jeśli nie masz pewności, czy masz je podlać, najlepiej je trochę przesuszyć.

Dzięki specjalnie zaprojektowanym donicom samonawadniającym, rośliny mogą same czerpać wodę ze zbiornika wypełnionego wodą.

Szczegółowe instrukcje dotyczące ratowania przelanych pelargonii można znaleźć tutaj.

Pelargonie mają duże zapotrzebowanie na składniki odżywcze. Nawożenie należy rozpocząć po czterech do sześciu tygodniach, ponieważ do tego czasu zużyją składniki odżywcze zawarte w świeżej ziemi doniczkowej.

Możesz nawozić pelargonie, podlewając je raz w tygodniu  wodą z dostępnym na rynku płynnym nawozem.

Alternatywną może być nawóz o spowolnionym uwalnianiu, który jest dodawany do gleby i odżywia pelargonie przez prawie cały sezon oraz nawozy w sztyfcie, które wystarczają na około dwa do trzech miesięcy.

Kliknij tutaj, aby uzyskać szczegółowe instrukcje dotyczące nawożenia.

Pelargonie są łatwe w pielęgnacji. W szczególności odmiany jednokwiatowe lepiej znoszą deszcz niż wiele innych kwiatów letnich, o ile ich korzenie nie są stale zanurzone w wodzie. Zaleca się regularne sprawdzanie czy nadmiar wody ma odpływ podczas ciągłego deszczu oraz usuwanie połamanych kwiatów, aby zapobiec rozprzestrzeniania się chorób grzybowych.

Wraz ze spływającą wodą w okresach deszczowych wypłukiwane są również składniki odżywcze, dlatego warto regularnie nawozić pelargonie.

Najlepiej nie używać noża lub nożyczek. Ponieważ łodygi są twarde, wystarczy po prostu chwycić zdrewniałą łodygę za węzeł liścia i odłamać ją jednym, szybkim ruchem.

Można także użyć noża lub nożyczek, aby odciąć wyblakłe kwiaty pelargonii w pobliżu węzła liścia, ale ich ostrza muszą być czyste.

Tak, można zimować pelargonie.

Przytnij rośliny do około 15 centymetrów przed pierwszymi, nocnymi przymrozkami i przenieś je w jasne, chłodne miejsce. Zimą nie trzeba ich podlewać. Wiosną przesadź rośliny do świeżej gleby i umieść w cieplejszym miejscu. Przy odrobinie szczęścia znowu wykiełkują i zakwitną.

Więcej informacji na temat zimowania można znaleźć tutaj.

Pelargonie potrzebują światła, ciepła, składników odżywczych i optymalnego podlewania, aby obficie kwitnąć. Jeśli zapewnisz im słoneczne, ciepłe miejsce, regularne nawożenie i podlewanie, odpłacą się bujnymi kwiatami.

Pelargonie rosną naturalnie w taki sposób, że nie trzeba ich przycinać latem. Jeśli chcesz zimować rośliny, przytnij je do około 15 centymetrów przed odstawieniem na zimę.

Pelargonie potrzebują wody tylko wtedy, gdy gleba jest ciepła i sucha. Nie tolerują nasiąkania wodą.

Na początku sezonu nie jest konieczne codzienne podlewanie, natomiast w bardzo gorące, letnie dni może być wskazane podlewanie zarówno rano i wieczorem.

Uwaga: podlewanie może być również konieczne nawet podczas deszczu, jeśli gęste liście nie pozwalają na przeniknięcie deszczu do korzeni.

Najlepiej podlewać pelargonie wczesnym rankiem, najlepiej odstaną wodą, a nie świeżą z kranu. Jeśli to możliwe, podlewaj bezpośrednio glebę, a nie liście i kwiaty.

Pelargonie pachnące lubią słoneczne stanowiska do półcienistych latem.

Należy je podlewać regularnie w okresie wegetacji i nawozić połową dawki płynnego nawozu podawanego innym pelargoniom. Usuwaj pędy regularnie, aby uzyskać krzaczasty pokrój.

Pelargonie rosną w kierunku słońca. Aby rośliny były jednolite, należy co tydzień obracać doniczki i osłonki o 90 stopni.

Pierwsza pomoc

Pierwszą rzeczą jest przeniesienie pelargonii w ciepłe, jasne miejsce, gdzie nie będą już narażone na deszcz. Wszystko zależy od tego, jak są mokre i jak długo stały w deszczu. Czasami wystarczy przenieść je w osłonięte miejsce.

Jeśli pelargonie były mokre przez długi czas, zalecamy przesadzenie ich do świeżej ziemi doniczkowej i nie podlewanie ich na początku. Nowa, sucha gleba będzie absorbować wodę z mokrej gleby jak gąbka, dopóki się to nie zrównoważy. Jak to nastąpi, rozpocznij podlewanie w małych dawkach.

Jeśli pelargonie są umieszczane na spodkach lub w donicach wstawionych do pojemników, ważne jest, aby podczas deszczu woda nie gromadziła się w spodku lub donicy.

Nie. Z reguły im to nie szkodzi. Pelargonie są wytrzymałe i do obfitego kwitnienia potrzebują dużo składników odżywczych. Nie ma powodu do obaw, jeśli wykorzystałeś zalecaną ilość płynnego nawozu, a nawet trochę więcej niż jest zalecane.

Problem może pojawić się, jeśli rozcieńczyłeś płynny nawóz w mniejszej ilości wody podanej na opakowaniu. Im wyższe stężenie składników pokarmowych w płynnym nawozie, tym gorzej. Czasami silnie skoncentrowane nawozy mogą powodować uszkodzenie korzeni. Jeśli błąd zostanie szybko zauważony, można natychmiast przepłukać bryłę korzeniową dużą ilością wody.

Rdza pelargonii to choroba grzybicza, która charakteryzuje się pierścieniowymi kręgami na spodniej stronie liści i żółtawymi plamami na ich wierzchu. Rozprzestrzenia się tylko wtedy, gdy jest ciepło i jednocześnie na liście kapie woda.

Porażone liście należy natychmiast usunąć i wyrzucić wraz z odpadami domowymi. Aby zapobiec nawrotowi rdzy, umieść rośliny w większej odległości od siebie w lepiej wentylowanym miejscu i upewnij się, że podczas podlewania woda nie dostaje się na liście.

Żółte liście pelargonii są często oznaką niedoboru składników odżywczych, dlatego pomocne może być nawożenie. Sprawdź nasze wskazówki dotyczące nawożenia.

Również na początku sezonu, kiedy temperatury są niskie i ulegają dużym wahaniom, na młodych liściach pojawia się chloroza wywołana zimnem, która może powodować żółknięcie.
Można tego uniknąć, chroniąc rośliny przed spadkami temperatury poniżej 8 stopni.

Szara powłoka na roślinach jest zwykle spowodowana chorobą grzybiczą zwaną botrytis (gronkowiec). Sprawia, że ​​zaatakowana tkanka roślinna staje się papkowata. Botrytis, czyli szara pleśń, łatwo się rozprzestrzenia, gdy rośliny są bardzo gęste, wilgotność jest wysoka, a w ciepłych okresach przez kilka dni z rzędu występują opady.

Pierwsza pomoc: Części roślin zakażone gronkowcem należy jak najszybciej usunąć.

Można temu zapobiec, regularnie usuwając wyblakłe kwiaty i martwe liście.

Jeśli gleba jest sucha i zakurzona, ponieważ nie była podlewana przez długi czas, pelargonie prawdopodobnie zużyły większość zgromadzonej wody i nie mają z czego jej czerpać. Jeśli tak jest należy jak najszybciej uzupełnić niedobór wody!

I odwrotnie, jeśli gleba jest wilgotna, a pelargonie nadal opadają, rośliny są prawdopodobnie zalane, co oznacza, że ​​korzenie zaczynają gnić. Mogą odzyskać formę po przywróceniu równowagi wodnej.

Pierwsza pomoc: Nie podlewaj więcej i pozwól glebie wyschnąć – lub przesadź od razu rośliny do nowej ziemi doniczkowej.

Bardzo rzadko może wystąpić choroba grzybicza, która uniemożliwia roślinom wchłanianie wody. W takim przypadku zazwyczaj nie można już uratować pelargonii.

Ogólnie rzecz biorąc, pelargonie są wytrzymałe i mało wymagające. Jeśli nie kwitną, warto sprawdzić, czy mają zapewnione odpowiednie warunki: ciepłe i słoneczne stanowisko, najwyżej półcieniste, wystarczającą ilość wody i regularne nawożenie.

Jeśli pelargonie nie kwitną na początku sezonu – około kwietnia lub maja – prawdopodobnie nie mają jeszcze wystarczająco dużo światła. Jest to szczególnie prawdopodobne w przypadku bardzo małych roślin, takich jak rośliny doniczkowe, które są dostępne w opakowaniach zbiorczych.

Temperatury poniżej 5 stopni również mogą opóźnić ich rozwój.

Nie sadź pelargonii na zewnątrz zbyt wcześnie i zawsze kupuj najsilniejsze rośliny, jakie możesz znaleźć. Wskazówki, jak rozpoznać pelargonie dobrej jakości, znajdziesz tutaj.

 

Może być kilka przyczyn czerwonych liści:

1. Duża różnica temperatur pomiędzy dniem a nocą.
2. Za dużo wody
3. Za mało wody
4. Brak fosforu odżywczego
5. Gleba o niskiej wartości pH
6. Rdza pelargonii (choroba grzybicza)
7. Może to być specjalna odmiana ozdobna o czerwonych liściach.

Pelargonie należy przechowywać w chłodnym miejscu przez zimę, na przykład w garażu zabezpieczonym przed mrozem lub w podobnie chłodnym miejscu w pomieszczeniu.

W celu zimowania należy wnieść rośliny do domu przed pierwszymi, nocnymi przymrozkami i przyciąć je do około 15 centymetrów. Podczas zimowego spoczynku pelargonie prawie nie potrzebują wody. Wiosną należy je przesadzić do świeżej ziemi i umieścić w ciepłym miejscu. Przy odrobinie szczęścia znowu wykiełkują i zakwitną. Więcej informacji na temat zimowania można znaleźć tutaj.

Jeśli pąki na pelargoniach wcześnie usychają oznacza to, że mają nieodpowiednie warunki. Dobrą wiadomością jest to, że jeśli sytuacja się poprawi, szybko pojawią się nowe kwiaty.

Oto trzy najczęstsze przyczyny brązowych kwiatów:

1. Brak hartowania, czyli procesu stopniowego wystawiania roślin na działanie klimatu i temperatury.
2. Brak światła ze względu na zbyt zacienione miejsce.
3. Zbyt obfite podlewanie, kiedy korzenie nie były jeszcze ukształtowane.

 

Jeśli roślina zrzuca kwiaty, zwykle oznacza to, że reaguje na duży stres. Jeśli pelargonia traci kwiaty wczesną wiosną, prawdopodobnie była przetrzymywana w nieodpowiednich warunkach, w zbyt ciemnym miejscu przez kilka dni w drodze ze szkółki do sklepu lub w sklepie. Im krótsza droga ze szklarni do punktu sprzedaży, tym mniejszy stres dla roślin i tym lepsza jej jakość.

Zbyt obfite (w dobrej intencji) podlewanie w kwietniu i maju może także prowadzić do opadania kwiatów.

Pelargonie są wytrzymałe i łatwe w pielęgnacji. W normalnych warunkach rośliny o silnym wzroście nie są narażone na ataki szkodników. Nawet ślimaki nie jadają pelargonii. Jeśli na pelargoniach pojawią się szkodniki, prawdopodobnie jest to znak, że zostały one wcześniej osłabione.
Przędziorek
Uszkodzenia: srebrzysty połysk na liściach
Zwalczanie: przycinanie, ewentualnie kontrola biologiczna (pożyteczne owady, takie jak drapieżne roztocza).
Wciornastek
Uszkodzenia: srebrzysty połysk liści
Zwalczanie: przycinanie, niebieskie tablice lepowe
Mączlik
Uszkodzenia: białe muszki i lepki nalot na liściach
Zwalczanie: przycinanie, żółte tablice lepowe
Mszyca
Objawy szkodników: uszkodzone liście z żółtymi plamami, kolonie czarnych mszyc na łodygach i spodniej stronie liści
Zwalczanie: przycinanie, insektycydy (biologiczne) przeciwko owadom ssącym.

Brodawki na spodniej stronie liści to tzw. korkowacenie. Powstają one, gdy temperatury są niskie, a podłoże zbyt wilgotne. Korkowacenie nie zniknie, ale nie zaszkodzi roślinie.
Pierwsza pomoc: Umieść rośliny w jaśniejszym i możliwie ciepłym miejscu. Podlewaj w miarę potrzeby.

Żółtawe plamy na wierzchniej stronie liścia w połączeniu z brązowymi okręgami na spodniej stronie liścia wskazują na chorobę grzybową zwaną rdzą pelargonii.
Rdza pelargonii rozprzestrzenia się przy wysokich temperaturach i dużej wilgotności powietrza. Zazwyczaj roślina w całości się regeneruje z wyjątkiem porażonych liści.

Pierwsza pomoc: Usuń porażone liście i wyrzuć je do odpadów domowych. Umieść rośliny w dobrze wentylowanym miejscu z zachowaniem dużej przestrzeni między nimi. Jeśli to możliwe, nie polewaj liści wodą podczas podlewania.

Są to gnatarze grzybowe. Pojawiają się, gdy gleba w doniczce jest zbyt wilgotna, a pogoda ciepła i wilgotna. Larwy grzyba żerują na korzeniach.

Pierwsza pomoc: Pozwól ziemi bardzo dobrze wyschnąć, a w przyszłości podlewaj tylko wtedy, gdy powierzchnia gleby jest sucha. Można je także usuwać za pomocą żółtych lepów na owady lub wprowadzając owady pożyteczne (kontrola biologiczna), które można czasem znaleźć w centrach ogrodniczych lub zamówić przez Internet.