Rośliny klasyczne: pelargonie rabatowe i zwisające

Odmiany klasyczne wśród pelargonii to pelargonie rabatowe i zwisające, czyli bluszczolistne. Pelargonie rabatowe tzw. zonale rosną do góry. Mają soczysto zielone, pokryte meszkiem łodygi i liście, a także liczne małe kwiaty, które rosną w dużych, niemal kulistych kwiatostanach. Rosnące kaskadowo baldachy pelargonii bluszczolistnych wyglądają szczególnie atrakcyjnie w donicach wiszących i okiennych. Często mają one woskowate, błyszczące liście i wiotkie łodygi. Podczas gdy pelargonie rabatowe wymagają regularnego ręcznego obrywania zwiędniętych kwiatów, odmiany zwisające mają zdolność do "samooczyszczania" - zwiędnięte kwiaty po prostu odpadają. Odmiany międzygatunkowe to hybrydy pelargonii bluszczolistnych i rabatowych, z których część rośnie pionowo, a część ma długie, smukłe pędy. Nowe odmiany są coraz bardziej popularne, ponieważ mają wiele pozytywnych cech zarówno pelargonii bluszczolistnych, jak i rabatowych: kwitną bujnie, są trwałe i odporne na warunki pogodowe, a także niezwykle różnorodne. Hybrydy międzygatunkowe mogą być uprawiane nie tylko w donicach i skrzyniach balkonowych, ale wiele odmian może być także wykorzystanych w kwietnikach.

Specjalne odmiany pelargonii: królewskie, pachnące lub z bujnym listowiem

Oprócz gatunków klasycznych istnieje również wiele mniej znanych typów pelargonii. Wśród nich można wyróżnić pelargonie pachnące, pelargonie królewskie i wielkokwiatowe, a także pelargonie o ozdobnych liściach. Chociaż pelargonie pachnące posiadają mniej efektowne kwiaty, rekompensują to ozdobnym listowiem i intensywnym zapachem. Wachlarz zapachów jest zaskakująco szeroki i obejmuje jabłko, bez, różę i cytrynę, imbir, gałkę muszkatołową, kolę, kokos i czekoladę. Pelargonie pachnące mogą służyć jako dodatek smakowy do jedzenia i napojów, bądź mogą być stosowane jako repelent na owady lub jako rośliny lecznicze.

Pelargonia królewska, zwana inaczej pelargonią wielkokwiatową (Pelargonium grandiflorum) to jedna z najpiękniejszych odmian pelargonii. Ma szczególnie atrakcyjne kwiaty o żywych kolorach, często z ciemniejszym środkiem. Pelargonie królewskie pierwotnie były uprawiane jako rośliny domowe, ponieważ zaczynają kwitnąć wczesną wiosną, w odróżnieniu od ich klasycznych kuzynów uprawianych na zewnątrz. Tymczasem istnieją odmiany, które zakwitają latem i będą dobrze rosły na zewnątrz w miejscu osłoniętym od wiatru i deszczu.

Pelargonia pachnąca (Pelargonium crispum) jest równie zniewalająca jak pelargonia królewska dzięki temu, że rozkwita niezwykle bujnie pięknymi, dwubarwnymi kwiatami o ciemnych środkach. Osiągająca zaledwie 20 do 30 centymetrów pelargonia jest klasyczną rośliną uprawianą na zewnątrz, wyglądającą pięknie w donicach. Można ją także posadzić w kwietnikach z lekką glebą.

No i wreszcie pelargonie o ozdobnych liściach. Są to głównie pelargonie rabatowe, bluszczolistne lub pelargonie o pachnących liściach, których liście mają piękne wzory i żywe barwy. Wiele odmian o ozdobnych liściach ma dość delikatne kwiaty, które nie są tak efektowne jak u innych odmian.

Różnorodność barw i kształtów kwiatów

Kwiaty pelargonii zachwycają niemal nieograniczoną różnorodnością barw, rozmiarów i kształtów. Zakres ich kolorów sięga od białego przez różowy, purpurowy, liliowy i fioletowy, aż po łososiowy, pomarańczowy i żółty. Do tego należy dodać liczne odcienie czerwieni, od jasnej czerwieni do ciemnoczerwonych odcieni burgundu, a także liczne odmiany dwubarwne lub wzorzyste z pięknymi gradientami barw, paskami i cętkami. Kwiaty mogą być pojedyncze, półpełne lub pełne, duże, średnie lub małe. Niektóre kwiaty kształtem przypominają motyle, inne - gwiazdy lub palce. Istnieją kwiaty z dużą ilością płatków, przypominających pąki róży, oraz takie, które nigdy się w pełni nie otwierają, przez co wyglądają jak tulipany. Istnieją odmiany pelargonii, które mają małe urocze kwiaty przypominające bratki. Poszczególne płatki również różnią się między sobą, od długich i wąskich do szerokich i okrągłych, postrzępionych lub kształtem przypominających serce.

Różnorodne listowie

O liściach pelargonii można powiedzieć wiele, ale na pewno nie to, że są nijakie. Mogą być szorstkie i gładkie lub pokryte meszkiem, w odcieniu średniej zieleni, ciemnozielone, szarozielone lub niebieskawozielone. Pelargonie rabatowe zwykle mają lekko owłosione liście, z mniej lub bardziej wyraźnym brązowym pierścieniem. Natomiast liście pelargonii bluszczolistnych są zwykle gładkie i błyszczące. Pelargonie o liściach ozdobnych, jak sama nazwa wskazuje, cechują się dużym zróżnicowaniem listowia. Ich liście mogą być zielone do czerwonawo-brązowych lub brązowych, mogą mieć wzory we wszystkich możliwych kolorach i plamki w kolorze czerwieni, brązu lub prawie czarne albo białe lub żółte. Liście pelargonii królewskich są zwykle postrzępione, o powierzchni czasem gładkiej i popękanej, a czasem miękkiej i pokrytej meszkiem. Pelargonie pachnące mają na spodniej stronie liści gruczoły zapachowe wytwarzające olejki eteryczne. W zależności od rodzaju wydzielają przeróżne zapachy. Kształty liści pelargonii pachnących są niezwykle zróżnicowane, od mocno postrzępionych aż po mające kształt dysku.

Ponieważ pelargonia to roślina zarazem klasyczna i stylowa, jej różnorodność gwarantuje, że każdy znajdzie dla siebie odpowiedni kolor i kształt. Nic nie ogranicza kreatywności i radości w łączeniu odmian.